Met mijn verwoede pogingen
om in afstand te falen
speld ik mij sprookjes op de mouw
Walter Mitty voert oorlog
op het behang van mijn cartesisch theater – ik dwaal
maar wat lepel het vlees van onze botten
in de hoop op signalen
wat sterke verhalen misschien
Ik sluit mijn ogen hoor de vrije klanken van
een lied
en kwijl je onder - de Albannaich
zingen het witte paard in galop
zwaaien hun rokken op
de heup van weerloze meisjes – het zwaard -
zij schreeuwen niet
zo gaat het al eeuwen
4 opmerkingen:
mooi gedicht
maar er is 1 regel die ik niet vat:
'maar wat lepel het vlees van onze botten'.
zou de auteur dit uit willen leggen?
bvd
Hallo Coper,
Ik ben niet de auteur maar
lees de laatste twee woorden van de regel er voor "ik dwaal" en veel wordt u duidelijk.
m.v.g. Quintus
ik dwaal maar wat
lepel het vlees van onze botten
in de hoop op signalen
wat sterke verhalen
misschien
ja, mooi en dank u Quintus voor deze verduidelijking
vriendelijke gr,
Coper
dank voor de waardering, Coper en bedankt voor de uitleg Quintus, namens de auteur.
Een reactie posten