Oversteken

het rode en groene Becel-mannetje
heeft in Amersfoort
een paardenstaart
een jurk
en blokhakken
al lopend keek ik zo lang
naar haar rode outfit dat
een zware taxi
mij bijna schampte.

Jezus is voor mij

KABK Eindexpo 2008 - Met dank aan Barbara Conrad

SCHIJNGEVECHT

Met mijn verwoede pogingen
om in afstand te falen 

speld ik mij sprookjes op de mouw

Walter Mitty voert oorlog
op het behang van mijn cartesisch theater – ik dwaal 

maar wat lepel het vlees van onze botten
in de hoop op signalen
wat sterke verhalen misschien 

Ik sluit mijn ogen hoor de vrije klanken van
een lied
en kwijl je onder - de Albannaich 

zingen het witte paard in galop
zwaaien hun rokken op
de heup van weerloze meisjes – het zwaard -
zij schreeuwen niet  

zo gaat het al eeuwen 

Met het pistool op het hoofd

Nordic walking overbodig

’t is net Shakespeare
man en vrouw verliefd op dezelfde man
met de blauwe transformatieogen
mij laat ik aanraken
hij laat zich vleien
dat hij Nordic dancing beheerst
na slechts één gratis les
als prijs
voor urenlang invullen
op internet
Nordic walking, Nordic dancing,
zeg ik
geheel overbodig

VIES VENTJE

Het overkomt mij regelmatig dat ik mensen van vroeger, bijvoorbeeld oud-collega’s, tegenkom die mij vragen: “en, hoe is het met je boek?” Ik kan mij meestal niet herinneren tegenover hen ooit over mijn schrijfwerk gesproken te hebben. Zo heeft mijn studie ‘Onderwijs is niet om te lachen!’ uit 2004 een bescheiden cultstatus, juist omdat het niet officieel is gepubliceerd, ik er wel eens presentaties over heb gehouden en soms door mensen uit de onderwijswereld ben benaderd voor literaire citaten over het onderwijs. Ik ben het onderzoek nu aan het actualiseren.
Onlangs vroeg een (vrouwelijke) ambtenaar mij om een exemplaar van het onderzoek Zij was zeer ontsteld door de vele schuttingwoorden en had ineens een heel ander beeld van mij. Ze keek mij aan met ogen die zeiden “dat had ik nou nooit van jou verwacht! Dat vind jij zeker wel lekker, boeken lezen met smerige taal erin! Wat doe jij eigenlijk allemaal in het archiefdepot (waar ik regelmatig moet zijn), als niemand je ziet? Jasses, wat een vies ventje ben jij eigenlijk!”
De vrouwelijke collega doelde op het citaat ‘Onderwijs was als een permanente coïtus interruptus, vandaar alle frustraties’, Paul de Vaan, uit diens roman ‘Rijksscholengemeenschap Rietstad (1981). Paul de Vaan (pseudoniem van J.P. Naeff, 1926-1988) was naast schrijver ook rector aan het Rijnlands Lyceum in Oegstgeest, en sloot zijn loopbaan af als coördinerend inspecteur Voortgezet Onderwijs.
Ook de vele passages waarin het woord ‘impotent’ wordt genoemd, wekten de ‘bibbers’ bij de vrouwelijke collega (veel Nederlandse mannelijke lerarenpersonages in onderwijsverhalen ‘maken niets meer klaar’).

Een vriendin die ik mijn werk liet lezen merkte op: “jij schrijft vrouwonvriendelijk!” Honderdvijftig bladzijden zonder aanstootgevende passages, en een paar alinea’s waarin het hoofdpersonage zijn dominante vriendin van zich af poogt te houden , en het oordeel is geveld!
Een vriend zei na lezing: “de seks is in jouw verhaal nooit leuk!”
In mijn verhaal komt amper seks voor!
Mensen die het verhaal lezen van iemand die zij kennen, vullen bij het lezen zaken in die niets met het verhaal te maken hebben, maar met de persoon die het heeft geschreven. Dat is, denk ik, onvermijdelijk; ik betrap mezelf er ook wel eens op.
Ook erg: uitgesproken associaties, naar aanleiding van je gedicht, zonder op het gedicht zelf in te gaan (ook daaraan maak ik mij zelf wel eens schuldig)

Zonder invloed blijft het niet.
Wat intrigeert is haar hand
die naar haar haren vlucht als ik naar haar kijk

Pas wanneer ik bijna voorbij haar kamer ben
Roept ze mij binnen en geef ik haar ruggespraak

De vrouwelijke arts zei: je moet haar op de proef stellen
Zeg eens wat liefs en kijk wat het oproept:
Verliefde vrouwen krijgen vollere billen.

Aldus luidt een van mijn gedichten, eens voorgedragen in klein gezelschap van vrouwen. ‘Dikke’ pret bij de dames: nou, dan ben ik zeker mijn hele leven al verliefd!

Koopochtend

Roddelende winkeliers voor hun nering
ach, krijg toch allemaal de tering
met je diervoeders en modieuze meisjeskleding
en je georganiseerde vrijetijdsbesteding

hij groet op basis van verstand
buren & kennissen op gepaste afstand
hij neemt deel
maar niet te veel

ze is niet wakker maar ze slaapt niet
haar cake, geen coke, bespied
een artikel, een vraag
is dat alles?

Rem C3W

Straten te druk
container met moeite geopend
leg de servetten recht
de verkoopsters worden steeds jonger

alles staat open
gratis krantjes op het station
de wolken waaien weg

praatgrage man vraagt de weg
aanwijzing; hier linksaf is genoeg

waar gaat iedereen heen?
doet dat er toe?

kijk en beschrijf
ieder z’n nering

de rest is geschiedenis

Het geheime merkteken

De vierde macht

Via mini wok & sim-unlock

naar het Alzheimercafé in Papland

de treincoupe lijkt een internationaal kantoor

met klachten over koude stoelen

die ene tunnel, legaal spuitgebied

voor hoogstpersoonlijke graffiti

verandert traditie zonder te vragen

in een Roti Palace blues

omroeper: door de nationale omkeerwerking

te Roermond gaat deze trein niet naar Venlo

waar het echte leven zich dan wel afspeelt

blijft me vooralsnog een raadsel

Een balletje kan raar rollen

Telefoon rinkelt schor
neem me op
een onduidelijk sprekende jongenman
zegt iets over de Duitse lotto
mijn adres en dat ik
een winstkans van 98 % heb
tenminste dat begrijp ik pas
als ik hem heb gevraagd
wat hij nou precies zegt
ik ga alleen voor de 100%
dat kan hij niet garanderen
zegt hij en hij hangt op

Terug naar de feiten

Merk : XP

Snaren : worden ververst

geluid : doet het prima

boxen : zonder

hoesje :zonder

Hij is gestemt en hij is nieuw

naar gitaaren winkel gestuurt

De reden dat ik hem verkoop is

Ik heb een nieuwe gitaar en ik heb die niet nodig

De nachtschilder

Wat doet die schilder daar?
hij schildert de nacht
met weinig licht
en nog minder verf
maar wel met vaste hand
een romantische foto
als voorbeeld
oude zolderetage
als uitgangspunt
hij weet de weg
hij kent de nacht
nu de dag nog