Ik ben een cocon
gesponnen door gewoonten
decodeer oude kranten
elektronische huiskamers vol verwachtingen
de kat.exe installeert zichzelf
op mijn schoot
omsingeld door geboden
herformuleer ik verbeterpuntjes
van de werkelijkheid
maak kennis met de machine
hele gewone geluiden zijn
gebrom, geborrel en gebruis
absorbeer het laatste licht
het is hard ooft
dat de tijd niet meukt
donderdag 7 mei 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
intrigerend gedicht Guido
mooie laatste strofe!
groet
Hartelijk dank Marco
Eind goed al goed.
Groet Guido
Een reactie posten